| รัตนะแม้นี้เป็นรัตนะอันประณีต ด้วยสัจวาจา |
| นี้ ขอความสวัสดีจงมีแก่สัตว์เหล่านี้ |
| พุ่มไม้ในป่ามียอดอันบานแล้วใน |
| เดือนต้นในคิมหันตฤดู ฉันใด พระผู้มี- |
| พระภาคเจ้าได้ทรงแสดงธรรมอันประเสริฐ |
| ยิ่ง เป็นเครื่องให้ถึงนิพพาน เพื่อประโยชน์ |
| เกื้อกูล มีอุปมาฉันนั้น พุทธรัตนะแม้นี้ เป็น |
| รัตนะอันประณีต ด้วยสัจวาจานี้ ขอความ |
| สวัสดีจงมีแก่สัตว์เหล่านี้ |
| พระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐ ทรงทราบ |
| ธรรมอันประเสริฐ ทรงประทานธรรมอัน |
| ประเสริฐ ทรงนำมาซึ่งธรรมอันประเสริฐ |
| ไม่มีผู้ยิ่งไปกว่า ได้ทรงแสดงธรรมอันประ- |
| เสริฐ พุทธรัตนะแม้นี้เป็นรัตนะอันประณีต |
| ด้วยสัจวาจานี้ ขอความสวัสดีจงมีแก่สัตว์ |
| เหล่านี้ |
| พระอริยบุคคลเหล่าใด ผู้มีจิตอัน |
| หน่ายแล้วในภพต่อไป มีกรรมเก่าสิ้นแล้ว |
| ไม่มีกรรมใหม่เครื่องสมภพ พระอริยบุคคล |
| เหล่านั้นมีพืชอันสิ้นแล้ว มีความพอใจไม่ |
| งอกงามแล้ว เป็นนักปราชญ์ ย่อมนิพพาน |
| เหมือนประทีปอันดับไปฉะนั้น สังฆรัตนะ |
๔
๔๗.พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖
๖ 