เปิดเผยเสียในศาสดา หรือในเพื่อนสพรหมจารีผู้รู้ ย่อมกระทำคืนเสียตามธรรม
ในขณะนั้นนั่นเอง   หรือว่าสำรวมในสิ่งที่ควรสำรวมอย่างนี้ว่า  เราจักไม่ทำอีก.
         ถามว่า  เพราะเหตุไร  จึงไม่ควรกล่าวถึงทิฏฐิบท.
         ตอบว่า  เพราะความที่บุคคลผู้มีธรรมคือพระนิพพานอันตนเห็นแล้ว
เป็นผู้ไม่ควรเพื่อจะปกปิดกรรมนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้แล้ว   อธิบายว่า
ความที่บุคคลผู้ถึงพร้อมด้วยทัสสนะ  ผู้มีบทคือพระนิพพานอันตนเห็นแล้ว
กระทำบาปกรรมแม้ปานนั้น       ไม่ควรเพื่อจะปกปิดกรรมนั้น.
         ถามว่า  พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้  อย่างไร ?
         ตอบว่า  พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ว่า    ภิกษุทั้งหลาย    เด็กอ่อนยัง
เยาว์นอนหงาย   ใช้มือหรือเท้าถูกถ่านเพลิง ก็จะพึงหดกลับได้เร็วพลัน  ฉันใด
ภิกษุทั้งหลาย  นี้เป็นธรรมดาของบุคคลผู้ถึงพร้อมด้วยทิฏฐิก็ฉันนั้นเหมือนกัน
พระอริยบุคคลนั้นแม้จะต้องอาบัติก็จริง   การออกจากอาบัติเห็นปานนั้นปรากฏ
อยู่  ถึงกระนั้นพระอริยบุคคลนั้นก็แสดงเปิดเผยทำให้แจ้งในพระศาสดา  หรือ
ในเพื่อนสพรหมจารีผู้รู้  ครั้นแสดงเปิดเผยทำให้แจ้งแล้ว     ก็สำรวมระวังต่อ
ไป   ดังนี้.
         พระผู้มีพระภาคเจ้า  ครั้นทรงแสดงคุณของพระสังฆรัตนะ ผู้ถึงพร้อม
ด้วยทัสสนะ  เเม้อยู่ด้วยความประมาท   ด้วยคุณคือการไม่ปกปิดกรรมที่ตนทำ
แล้ว  อย่างนี้แล้ว  บัดนี้  ทรงอาศัยคุณข้อนั้นนั่นเอง  จึงทรงประกอบสัจวาจาว่า
อิทมฺปิ  สงฺเฆ   รตนํ   ปณีตํ  เอเตน  สจฺเจน  สุวตฺถิ  โหตุ.