ทั้งบนบกและในน้ำในหนทางประมาณ  ๘  โยชน์   เราได้ทำการประพรมภาคพื้น
ด้วยน้ำที่ลานพระเจดีย์นั้น     ด้วยน้ำในคนโฑ    ด้วยผลอันไหลออกแห่งกรรม
ของเรานั้น      ฝนโบกขรพรรษจึงตกลงในเมืองเวสาลี     เราได้ยกธงปฏากและ
ผูกฉัตรไว้ที่เจดีย์ของพระปัจเจกพุทธเจ้านั้น     ด้วยผลอันไหลออกแห่งกรรม
ของเรานั้น  มนุษย์และเทวดาทั้งหลายได้ยกธงปฏากและยกฉัตรซ้อนฉัตรขึ้นจน
ถึงอกนิษฐภพ   ภิกษุทั้งหลาย   การบูชาพิเศษเพื่อเรานี้    มิได้บังเกิดขึ้นด้วย
พุทธานุภาพ    มิได้เกิดขึ้นด้วยอานุภาพแห่งนาค    เทพ    และพรหม   แต่ได้
บังเกิดขึ้นด้วยอานุภาพแห่งการบริจาคอันมีประมาณน้อย   (ของเรา)   ดังกล่าว
มานี้แล.
         ในที่สุดแห่งพระธรรมกถา  พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสพระคาถานี้ว่า
                มตฺตาสุขปฺปริจฺจาคา  ปสฺเส  เจ  วิปุลํ  สุขํ
                จเช  มตฺตาสุขํ  ธีโร     สมฺปสฺสํ  วิปุลํ  สุขํ
                        ถ้าหากว่า  บุคคลพึงเห็นความสุขอัน
                ไพบูลย์   เพราะการสละความสุขอันพอประ-
                มาณไซร้    (ก็พึงสละความสุขพอประมาณ
                เสีย)  นักปราชญ์เมื่อเห็นความสุขอันไพบูลย์
                ก็พึงละความสุขพอประมาณเสีย.
                                จบอรรถกถารตนสูตร
          แห่งอรรถกถาขุททกนิกาย  ชื่อปรมัตถโชติกา