| อามคันธสูตรที่ ๒ |
| ว่าด้วยมีกลิ่นดิบไม่มีกลิ่นดิบ |
| ติสสดาบสทูลถามพระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่ากัสสปะ ด้วยคาถา |
| ความว่า |
| [๓๑๕] สัตบุรุษทั้งหลายบริโภค |
| ข้าวฟ่าง ลูกเดือย ถั่วเขียว ใบไม้ เหง้ามัน |
| และผลไม้ที่ได้แล้วโดยธรรม หาปรารถนา |
| กาม กล่าวคำเหลาะแหละไม่. |
| ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่า |
| กัสสปะ พระองค์เมื่อเสวยเนื้อชนิดใด ที่ผู้ |
| อื่นทำสำเร็จดีแล้ว ตบแต่งไว้ถวายอย่างประ- |
| ณีต เมื่อเสวยข้าวสุกแห่งข้าวสาลี ก็ชื่อว่า |
| ย่อมเสวยกลิ่นดิบ. |
| แต่พระองค์ผู้เป็นเผ่าพันธุ์แห่ง |
| พรหม พระองค์ตรัสอย่างนี้ว่า กลิ่นดิบย่อม |
| ไม่ควรแก่เรา แต่ยังเสวยข้าวสุกแห่งข้าวสาลี |
| กับเนื้อนกที่บุคคลปรุงดีแล้ว. |
| ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่า |
| กัสสปะ ข้าพระองค์ขอทูลถามความข้อนี้กะ |
๗๙
๔๗.พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖
๘๑ 