| ของชนเหล่านี้ เนื้อและโภชนะไม่ชื่อว่า |
| กลิ่นดิบเลย. |
| ความโกรธ ความมัวเมา ความเป็น |
| คนหัวดื้อ ความตั้งอยู่ผิด มายา ริษยา |
| ความยกตน ความถือตัว ความดูหมิ่น และ |
| ความสนิทสนมด้วยอสัตบุรุษทั้งหลาย นี้ชื่อว่า |
| กลิ่นดิบ เนื้อและโภชนะไม่ชื่อว่ากลิ่นดิบ |
| เลย. |
| ชนเหล่าใดในโลกนี้ มีปกติประ- |
| พฤติลามก กู้หนี้มาแล้วไม่ใช้ พูดเสียดสี |
| พูดโกง เป็นคนเทียม เป็นคนต่ำทราม |
| กระทำกรรมหยาบช้า นี้ชื่อว่ากลิ่นดิบของ |
| ชนเหล่านั้น เนื้อและโภชนะไม่ชื่อว่ากลิ่น- |
| ดิบเลย. |
| ชนเหล่าใดในโลกนี้ มีปกติประ- |
| สัตว์ทั้งหลาย ชักชวนผู้อื่นประกอบการ |
| เบียดเบียน ทุศีล ร้ายกาจ หยาบคาย ไม่ |
| เอื้อเฟื้อ นี้ชื่อว่ากลิ่นดิบของชนเหล่านั้น |
| เนื้อและโภชนะไม่ชื่อว่ากลิ่นดิบเลย. |
๘๑
๔๗.พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖
๘๓ 