อุบัติขึ้นแล้วในโลก     พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น    ทรงแสดงธรรมเพื่อ
ประโยชน์แก่ชนเป็นอันมาก   ได้เสด็จมา  ณ  หมู่บ้านแห่งนี้.   อามคันธดาบส
ฟังคำนั้นแล้วจึงพูดว่า   คหบดีทั้งหลาย  พวกท่านพูดว่า  พุทฺโธ   ดังนี้หรือ  ?
         มนุษย์ทั้งหลายกล่าวขึ้นสิ้น  ๓ ครั้งว่า   ข้าแต่ท่านผู้เจริญ    พวกข้าพเจ้า
ย่อมกล่าวว่า  พุทฺโธ     ดังนี้.    อามคันธดาบสยินดีแล้วเปล่งวาจาแสดงความ
ยินดีว่า    แม้เสียงว่า    พุทฺโธ   นี้แล   เป็นเสียงที่หาได้ยากในโลก     ดังนี้
จึงได้ถามว่า    พระพุทธเจ้าพระองค์นั้นเสวยกลิ่นดิบหรือหนอแล    หรือว่าไม่
เสวยกลิ่นดิบ.
         พวกมนุษย์ถามว่า   ข้าแต่ท่านผู้เจริญ  อะไรคือกลิ่นดิบ  อามคันธดาบส
กล่าวว่า  ดูก่อนคหบดีทั้งหลาย    ปลาและเนื้อชื่อว่ากลิ่นดิบ.   มนุษย์ทั้งหลาย
กล่าวว่า   ข้าแต่ท่านผู้เจริญ   พระผู้มีพระภาคเจ้าเสวยปลาและเนื้อ.   ดาบสฟังคำ
นั้นแล้วก็เกิดวิปฏิสาร   (เดือดร้อนใจ)  ว่า   บุคคลผู้นั้นจะพึงเป็นพระพุทธเจ้า
หรือ  หรือว่าไม่พึงเป็นพระพุทธเจ้า.    ดาบสนั้นคิดอีกว่า  ชื่อว่าการปรากฏขึ้น
ของพระผู้มีพระภาคเจ้าทั้งหลาย  บุคคลได้โดยยาก  เราไปเฝ้าพระองค์แล้วถาม
จักทราบได้.
         ต่อจากนั้น   ดาบสนั้นจึงได้ไปยังที่พระพุทธเจ้าประทับอยู่  ถามหนทาง
นั้นกะมนุษย์ทั้งหลาย  เป็นผู้รีบร้อนประดุจแม่โคที่หวงลูก  ได้ไปถึงกรุงสาวัตถี
โดยการพักคืนหนึ่งในที่ทุกแห่ง   เข้าไปยังพระเชตวันนั้นแล   พร้อมกับบริษัท
ของตน.    แม้พระผู้มีพระภาคเข้าทรงประทับนั่งบนอาสนะเพื่อแสดงธรรมใน
สมัยนั้น   ดาบสทั้งหลายเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า    เป็นผู้นิ่งไม่ถวายบังคม