[๑๐๓๒] ส่วนคนฉลาด มีกำลังบริหารหมู่คณะดี |
เป็นประโยชน์แก่เหล่าญาติ เหมือนท้าววาสวะ |
เป็นประโยชน์แก่ทวยเทพชาวไตรทศฉะนั้น. |
[๑๐๓๓] อนึ่ง ผู้ใดเห็นศีล ปัญญาและสุตะ มี |
ในตน ผู้นั้นย่อมประพฤติประโยชน์แก่คนทั้ง |
๒ ฝ่าย คือทั้งแก่ตนเองและผู้อื่น. |
[๑๐๓๔] เพราะฉะนั้น ธีรชนควรชั่งใจดูตัวเอง |
เหมือนชั่งใจดูศีล ปัญญาและสุตะฉะนั้นแล้ว |
จึงบริหารหมู่คณะบ้าง อยู่คนเดียวเว้นการ |
บริหารบ้าง. |
จบ กปิชาดกที่ ๙ |
| |
อรรถกถาปิชาดกที่ ๙ |
| |
พระศาสดาเมื่อประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน ทรงปรารภ |
แผ่นดินสูบพระเทวทัตแล้ว จึงตรัสเรื่องนี้ มีคำเริ่มต้นว่า ยตฺถ เวรี |
นิวสติ ดังนี้. |
ดังจะกล่าวโดยย่อ เมื่อพระเทวทัตเข้าไปสู่แผ่นดินแล้ว ภิกษุทั้ง- |
หลายพากันตั้งเรื่องนี้ขึ้นสนทนากันในธรรมสภาว่า พระเทวทัตพินาศ |