๒๙๗    ๕๙.พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก เล่ม ๓ ภาค ๕    ๒๙๙
         [๑๐๓๒]   ส่วนคนฉลาด  มีกำลังบริหารหมู่คณะดี
           เป็นประโยชน์แก่เหล่าญาติ  เหมือนท้าววาสวะ
           เป็นประโยชน์แก่ทวยเทพชาวไตรทศฉะนั้น.
         [๑๐๓๓]   อนึ่ง  ผู้ใดเห็นศีล  ปัญญาและสุตะ  มี
           ในตน  ผู้นั้นย่อมประพฤติประโยชน์แก่คนทั้ง
           ๒   ฝ่าย  คือทั้งแก่ตนเองและผู้อื่น.
         [๑๐๓๔]   เพราะฉะนั้น    ธีรชนควรชั่งใจดูตัวเอง
           เหมือนชั่งใจดูศีล  ปัญญาและสุตะฉะนั้นแล้ว
           จึงบริหารหมู่คณะบ้าง        อยู่คนเดียวเว้นการ
           บริหารบ้าง.
                                  จบ  กปิชาดกที่  ๙
อรรถกถาปิชาดกที่  ๙
         พระศาสดาเมื่อประทับอยู่  ณ  พระวิหารเชตวัน       ทรงปรารภ
แผ่นดินสูบพระเทวทัตแล้ว   จึงตรัสเรื่องนี้    มีคำเริ่มต้นว่า   ยตฺถ   เวรี
นิวสติ  ดังนี้.
         ดังจะกล่าวโดยย่อ  เมื่อพระเทวทัตเข้าไปสู่แผ่นดินแล้ว ภิกษุทั้ง-
หลายพากันตั้งเรื่องนี้ขึ้นสนทนากันในธรรมสภาว่า    พระเทวทัตพินาศ
หน้า ๒๙๘