กิ่งต้นไม้ของตน   ได้ประสบความกลัวว่า   ต่อแต่นี้ไปวิมานของเราจักมี
ความพินาศ   ดังนี้.   แล้วได้ทรงนำเอาเรื่องในอดีตมาสาธก   ดังต่อไปนี้.
         ในอดีตกาล      เมื่อพระเจ้าพรหมทัตครองราชสมบัติอยู่ในนคร
พาราณสี           พระโพธิสัตว์    ถือกำเนิดเป็นรุกขเทวดาที่โกฏสิมพลี
ภายหลังพญาครุฑตัวหนึ่งเนรมิตอัตภาพ     ๑๕๐    โยชน์        ใช้ลม
ปีกพัดน้ำในทะเลแหวกออกเป็น  ๒ ส่วน   แล้วเฉี่ยวเอานาคราชตัวหนึ่ง
ยาวพันวาที่หางให้ขยอกเหยื่อที่พญานาคนั้นใช้ปากคาบไว้ทิ้ง     บินไป
ทางยอดป่า   มุ่งหมายโกฏสิมพลี.   นาคราชเมื่อห้อยหัวลง   จึงคิดว่า  เรา
จักสลัดตัวให้หลุด  จึงสอดขนดเข้าไปที่ต้นนิโครธต้น ๑  พันต้นนิโครธ
ยึดไว้.   ต้นนิโครธก็ถอนขึ้น     เพราะความแรงของพญาครุฑและพญา
นาคร่างใหญ่.          พญานาคก็ไม่ปล่อยต้นไม้เลย.     ครุฑจึงเฉี่ยวเอา
พญานาคพร้อมกับต้นนิโครธไปถึงโกฏสิมพลี แล้วให้พญานาคนอนบน
ด้านหลังของลำต้นไม้  ฉีกท้องกินมันข้นของพญานาคแล้วทิ้งซากที่เหลือ
ลงทะเลไป   ก็บนต้นนิโครธนั้นมีนกตัวเมียตัวหนึ่ง     เมื่อพญานาคทิ้ง
ต้นนิโครธแล้ว  มันก็บินไปเกาะอยู่ระหว่างกิ่งของต้นโกฏสิมพลี.   รุกข-
เทวดาเห็นมันแล้วสะดุ้งกลัวตัวสั่นไปโดยคิดว่า     นกตัวเมียตัวนี้จักถ่าย
อุจจาระรดลำต้นไม้ของเรา  ต่อนั้นไปพุ่มไทรหรือพุ่มไม้ป่า  ก็จะขึ้นท่วม
ทับถมต้นไม้ทั้งสิ้น   เมื่อเป็นเช่นนั้นวิมานของเรา   ก็จักพินาศ.    เมื่อ
รุกขเทวดาสั่นสะท้านอยู่   โกฏสิมพลี   ก็สั่นไปถึงโคน       พญาครุฑ
เห็นรุกขเทวดาสั่นสะท้านอยู่   เมื่อจะถามถึงเหตุ   จึงได้กล่าวคาถาว่า :-