๔๔๒    ๕๙.พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก เล่ม ๓ ภาค ๕    ๔๔๔
แผ่นเดียว   แต่ยังไม่หลับก่อน.   ครั้งนั้นลูกน้อย  ๒  ตัวของแม่สุนัขหิว
ร้องขึ้น     จึงแม่ของมันได้พูดกะลูกทั้ง   ๒   ตัวนั้นตามภาษาของตนว่า
อย่าทำเสียงดัง   คนคนหนึ่งถอดรองเท้าวางไว้ที่พื้นบนศาลาหลังนี้  นอน
บนแผ่นกระดานแต่ยังไม่หลับ      เวลาคนคนนั้นนอนหลับแม่จักไปคาบ
เอารองเท้านั่นมาให้พวกเจ้ากิน.     พระโพธิสัตว์ทรงรู้ภาษาของมันด้วย
อานุภาพของมนต์   จึงเสด็จออกจากห้องบรรทมไปทรงเปิดพระแกลแล้ว
ตรัสว่า   ใครอยู่ที่นี่.    คนเข็ญใจทูลว่า    ข้าพระพุทธเจ้า   คนเข็ญใจพระ-
เจ้าข้า.
         พระโพธิสัตว์   รองเท้าของเจ้าอยู่ที่ไหน ?
         คนเข็ญใจอยู่ที่พื้นดิน   พระเจ้าข้า
         พ.   ยกขึ้นมาแขวนไว้เถิด.
         แม่สุนัขจิ้งจอกครั้นได้ยินคำนั้นแล้ว   โกรธพระโพธิสัตว์.    ใน
วันรุ่งขึ้นมันก็เข้าพระนครอย่างนั้นเหมือนกัน  ครั้งนั้นคนคน  ๑  ตั้งใจ
ว่าจะดื่มน้ำ     เมื่อลงไปในสระโบกขรณี   ก็ตกลงไปจมน้ำหายใจไม่ออก
ตาย.     แต่เขามีผ้าสาฎกสำหรับนุ่งห่ม   ๒   ผืน     และมีแหวนสวมนิ้ว
ราคาพันกหาปณะที่ผ้านุ่ง.        แม้ครานั้นแม่สุนัขจิ้งจอกนั้นก็พูดกะลูก
น้อยของมัน    ที่กำลังร้องว่าแม่พวกฉันหิว    ว่า   ลูกเอ๋ยอย่าส่งเสียงดัง
คนตายอยู่ที่สระโบกขรณีนั่นแนะ         เขามีของสิ่งนี้และสิ่งนี้       แต่
เขาตายแล้วนอนอยู่ใต้บันไดนั่นเอง       แม่จักให้พวกเจ้ากินคนคนนั่น.
หน้า ๔๔๓