[๑๒๖]การน้อมจิตไปในสังขารุเปกขาของปุถุชนและของ |
พระเสขะ เป็นอย่างเดียวกันอย่างไร ? |
ปุถุชนยินดีสังขารุเปกขา มีจิตเศร้าหมอง มีอันตรายแห่งภาวนา |
มีอันตรายแห่งปฏิเวธ มีปัจจัยแห่งปฏิสนธิต่อไป แม้พระเสขะยินดี |
สังขารุเปกขาก็มีจิตเศร้าหมอง มีอันตรายแห่งภาวนา มีอันตรายแห่ง |
ปฏิเวธในมรรคชั้นสูง มีปัจจัยแห่งปฏิสนธิต่อไป การน้อมจิตไปใน |
สังขารุเปกขาของปุถุชนและของพระเสขะ เป็นอย่างเดียวกันโดยสภาพ |
แห่งความยินดีอย่างนี้. |
[๑๒๗] การน้อมจิตไปในสังขารุเปกขาของปุถุชน ของพระ- |
เสขะและของท่านผู้ปราศจากราคะ เป็นอย่างเดียวกันอย่างไร ? |
ปุถุชนย่อมพิจารณาเห็นสังขารุเปกขาโดยความเป็นของไม่เที่ยง |
เป็นทุกข์และเป็นอนัตตา แม้พระเสขะก็พิจารณาเห็นสังขารุเปกขาโดย |
ความเป็นของไม่เที่ยง เป็นทุกข์ และเป็นอนัตตา แม้ท่านผู้ปราศจาก |
ราคะ ก็พิจารณาเห็นสังขารุเปกขาโดยความเป็นของไม่เที่ยง เป็นทุกข์ |
และเป็นอนัตตา การน้อมจิตไปในสังขารุเปกขาของปุถุชน ของพระ- |
เสขะและของท่านผู้ปราศจากราคะ เป็นอย่างเดียวกันโดยสภาพแห่งการ |
พิจารณาอย่างนี้. |
[๑๒๘] การน้อมจิตไปในสังขารุเปกขาของปุถุชน ของพระ- |
เสขะและของท่านผู้ปราศจากราคะ มีความต่างกันอย่างไร ? |