๘๖๖    ๖๘.พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค เล่ม ๗ ภาค ๑ ๖๘.พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค เล่ม ๗ ภาค ๑    ๘๖๗
สติ          และกายคตาสติ     ด้วยสามารถแห่งอัปปนาสมาธิ.      ท่านกล่าว
อสุภะ  ๑๐   ด้วยสามารถแห่งปฐมฌาน.
            การระลึกถึงเกิดขึ้นปรารภพระพุทธเจ้า    ชื่อว่า    พุทธานุสติ.
พุทธานุสตินี้   เป็นชื่อของสติมีพระพุทธคุณเป็นอารมณ์มีอาทิว่า   อิติปิ
โส  ภควา  อรหํ.  ด้วยสามารถแห่งพุทธานุสตินั้น.
            อนึ่ง การระลึกถึงเกิดขึ้นปรารภพระธรรม  ชื่อว่า  ธรรมานุสติ.
ธรรมนานุสตินี้           เป็นชื่อของสติมีพระธรรมคุณเป็นอารมณ์มีอาทิว่า
สฺวากฺขาโต  ภควตา   ธมฺโม.
            การระลึกถึงเกิดขึ้นปรารภพระสงฆ์  ชื่อว่า สังฆานุสติ. สังฆา-
นุสตินี้  เป็นชื่อของสติมีพระสังฆคุณเป็นอารมณ์มีอาทิว่า  สุปฏิปนฺโน
ภควโต  สาวกสงฺโฆ.
            การระลึกถึงเกิดขึ้นปรารภศีล   ชื่อว่า  สีลานุสติ.  สีลานุสตินี้
เป็นชื่อของสติมีคุณของศีล   คือ   ความที่ศีลไม่ขาดเป็นต้นเป็นอารมณ์.
            การระลึกถึงเกิดขึ้นปรารภจาคะ  ชื่อว่า จาคานุสติ. จาคานุสตินี้
เป็นชื่อของสติมีคุณของการบริจาค     คือ    ความเป็นผู้เสียสละเป็นต้น
เป็นอารมณ์.
            การระลึกถึงเกิดขึ้นปรารภเทวดาทั้งหลาย   ชื่อว่า  เทวตานุสติ.
เทวตานุสตินี้   เป็นชื่อของสติมีคุณคือศรัทธาเป็นต้นของตนเป็นอารมณ์
๑. ม. มู. ๑๒/๙๕.
ตั้งเทวดาไว้ในที่เผชิญหน้า.
            สติเกิดขึ้นปรารภอานาปานะ - หายใจเข้าหายใจออก      ชื่อว่า
อานาปานสติ.    อานาปานสตินี้     เป็นชื่อของสติมีอานาปานนิมิตเป็น
อารมณ์.
            สติเกิดขึ้นปรารภความตาย  ชื่อว่า  มรณสติ.  มรณสตินี้   เป็น
ชื่อของสติมีมรณะ   กล่าวคือ   การตัดชีวิตินทรีย์อันนับเนื่องในภพหนึ่ง
เป็นอารมณ์.
            สติเป็นไปในสรีระที่เรียกว่า    กาย    เพราะเป็นบ่อเกิดแห่งสิ่ง
ปฏิกูลทั้งหลายมีผมเป็นต้นอันน่าเกลียด.   หรือไปสู่กายเช่นนั้น   ชื่อว่า
กายคตาสติ.  เมื่อควรจะกล่าวว่า    กายคตสติ    ท่านไม่ทำเป็นรัสสะ
กล่าวว่า   กายคตาสติ.    แม้ในที่นี้ก็เหมือนกัน   ท่านกล่าวว่า   กาย-
คตาสติวเสน    กายคตาสตินี้     เป็นชื่อของสติมีปฏิกูลนิมิต   ในส่วน
ของกายมีผมเป็นต้น   เป็นอารมณ์.
            การระลึกถึงเกิดขึ้นปรารภอุปสมะ - ความสงบ   ชื่อว่า อุปสมา-
นุสติ.  อุปสมานุสตินี้  เป็นชื่อของสติมีการสงบทุกข์ทั้งปวง เป็นอารมณ์.
            อสุภะ ๑๐   มีอรรถได้กล่าวไว้แล้วในหนหลัง.
            เพื่อแสดงถึงประเภทของอัปปนาสมาธิและอุปจารสมาธิ      ท่าน
จึงกล่าว     ทีฆํ    อสฺสาสวเสน    ด้วยสามารถแห่งการหายใจเข้ายาว
คือ   ด้วยสามารถแห่งการหายใจเข้า   ที่ท่านกล่าวแล้วว่า    ทีฆํ - ยาว.